Bir süredir elimden geldiğince ülkeler özelinde korku türünü ve filmlerini incelemeye çalışıyorum. İspanyol korku sinemasından başlayan inceleme maceram, bugün Japon korku sinemasıyla son buluyor. İncelememde Amerikan korku sineması yer almayacak. Zaten hepimiz Amerikan korku filmleriyle büyüdük. Korku türüne imza atan pek çok film, Amerikan topraklarından çıktı. Bu sebeple, Amerika harici diğer ülkelerin korku sinemalarını incelemek istemiştim. Belki ilerleyen günlerde pek fazla bilinmeyen Amerikan korku filmlerini inceleyen listeler hazırlayabilirim. Şimdilik Ekim ayına özel olarak hazırlamış olduğum korku serisini Japonya’yla sonlandırıyorum. Gelin bu sefer de hep beraber mistik ve ruhani topraklara gidelim. Avrupa’da korku genel olarak insan odaklıyken, Doğu’ya gittikçe korkunun kaynağı maddiyattan uzaklaşıp neredeyse tamamıyla manevi âlemle bütünleşiyor. Özellikle Japonya’dan çıkma korku filmlerine baktığımızda; mutlu mesut ölememiş kimselerin, yaşayanlara rahatsızlık vermeye meyilli huzursuz ruhlarını korku filmlerinin başrollerinde görürüz. Bu minvalde, hayalet türü korku filmlerinde Amerikalıları bile etkilemeyi başarmışlardır. Hatta sadece Amerika’yı da değil, cin temalı Türk korku sinemasını başlatan film olarak görebileceğimiz Hasan Karacadağ imzalı Dabbe (2006) filmi bile Japon korku sinemasından esinlenerek ortaya konulmuştur.

Gojira (1954)

1954 yapımı Godzilla efsanesinin doğuşu ve yükselişi bu filmle olmuştur. Günümüz seyircisi için inanılmaz derecede basit ve tatsız tuzsuz gelecek bir filmdir. Ancak klasiklere olan saygımdan ötürü listeye koyma ihtiyacı hissettim. 1933 yapımı King Kong’la birlikte canavar filmlerinin kilometre taşıdır. Aynı zamanda politik de bir filmdir. Godzilla, Amerikalıların yaptığı nükleer denemeler sonucu evrimleşmiş ve bu film, atom bombalarının Japonya’ya atılmasından yaklaşık dokuz sene sonra çekilmiştir.

Onibaba (1964)

1964 yapımı kült korku filmi… Filmimiz, iç savaş halindeki 14. yüzyıl Japonya’sında geçer. Filmin başkahramanları yaşlı bir kadın ve bu kadının gelinidir. Savaştan kaçan askerleri tuzağa düşürüp öldüren ve askerlerin üzerinde ne var ne yoksa satan bu kadınların karşısına bir gün maskeli ve gizemli bir samuray çıkacaktır. Aslında bu filmi salt korku filmi olarak değerlendirmek yanlış olabilir. Dramatik açıdan seyrettiğinizde de gerçekten muazzam bir filmdir. Japonlar kadar kimse kendini sinemada bu denli acımasızca eleştirmemiştir sanırım.

Kwaidan (1964)

Japon kültüründen, inançlarından, efsanelerinden beslenen ve dört ayrı hikâyeden oluşan Masaki Kobayashi şaheseri. Korkutmaktan ziyade hüzünlendiren ilk hikâyesi özellikle çok başarılıdır. Onibaba’yla birlikte 1964 yılında vizyona girmiş şaheser düzeyindeki iki Japon filminden biridir.

Hausu (1977)

1977 yapımı bu çılgın filmi izlemeden önce mutlaka fragmanını izleyin. Çünkü absürd korku filmleri arasında çoktan kültleşmiş bir film izleyeceksiniz. En azından izlemeden önce neyle karşı karşıya geleceğinizi bilmenizde fayda var. Bu film, absürd korku filmleri arasında yıllardır zirvede yer almaktadır. Bunun yerine geçebilecek başka bir filmi de yine anca Japonlar çekebilir.

Cure (1997)

Eşine az rastlanır bir gerilim, gizem ve korku filmi… İzledikten sonra kafanızın allak bullak olacağına emin olabilirsiniz. Daha önce izlediğiniz hiçbir korku filmine benzemeyen, Japonların korku sinemasına bir armağanı… Kesinlikle bir kez daha izlenmeyi hak eden korku sinemasının en iyi filmlerinden biri.

Ringu (1998)

Amerikan versiyonunu daha çok sevsem de, orijinalinin yeri her zaman ayrıdır. Hem Amerika’da hem de Japonya’da serinin devam filmleri büyük bir başarıyla saçmalasa da, ilklerin varlığı seriyi kurtarmaya yetiyor. Hayalet temalı korku filmi çekmekte gerçekten Japonların eline kimse su dökemez.

Odishon (1999)

Tarantino’nun adından sıkça bahsettiği, öve öve bitiremediği, Japonya’nın arızalı yönetmenlerinden Takashi Miike’nin gerilim dolu filmi. Korku severler bu filmden çok daha vahşi filmler görmüştür muhakkak. Ancak vahşete alışık olmayan bünyelerin filmin özellikle ikinci yarısına dikkat etmeleri gerekiyor. Son yarım saatinde maruz kalacağınız şiddet oldukça çiğ ve rahatsız edici. Filmi izleyenlere de ayrıca bir not bırakmak istiyorum: “Baba iyi misin?”

Kairo (2001)

Hasan Karacadağ’ın Dabbe filmini çekmeden önce fazlasıyla etkilendiği Japon korku filmi. İnternetle korkuyu birleştirmesi açısından çekildiği yıla göre oldukça etkileyici bir yapım. Diğer yönleriyle aslında tipik bir Japon korku filmi. Yine hayalet temalı ve yaşarken huzuru bulamamış ruhların yaşayanlara rahat vermemesi konulu, izleyicileri sıkmayacak bir film.

Ju-on (2002)

Her şeyiyle tam bir Japon korku filmi. Japon korku sinemasına ait tüm özellikleri içinde barındıran, vakit kaybetmeden Amerikalılar tarafından yeniden çekilen; ancak bu sefer orijinalinin daha iyi olduğu, mutlaka gece izlenmesi gereken harika bir film. Türkiye’de de Amerikan versiyonu Garez ismiyle vizyona girmiş ve baya bir hayran kitlesi toplamıştı zamanında. Genç yaşlarda izleyip etkisinde kaldığım birkaç korku filminden biriydi.

Noroi (2005)

Buluntu ve belgesel tarzı korku filmlerine bir de Japonların gözünden bakalım. Başından sonuna kadar rahatsız eden ve etkileyici sahnelerle korkutmayı başaran müthiş bir korku deneyimi… Listede yer alan filmler arasında, tüm samimiyetimle söylüyorum, beni en çok korkutan film bu oldu. Bazı sahnelerinde ekrana bakmaktan çekindiğim birkaç korku filminden de biridir aynı zamanda. Listedeki diğer filmler bir yana, bu film bir yana… İzlemediyseniz bu filmi mutlaka ama mutlaka izleyin derim.

Kamera wo tomeruna (2017)

Son dönemlerde izlediğim en başarılı korku-komedi filmi. Bu alanda İngiliz klasiği Shaun of the Dead (2004) filminin yanına başka film koymak istemesem de Japonlar çektikleri bu zombi filmiyle harka bir korku-komedi karması armağan ettiler bize. Film hakkında çok fazla detaya girmek istemiyorum. Çünkü ne kadar az şey bilirseniz o kadar çok seveceğiniz ve her anlamda çok iyi düşünülmüş müthiş bir film. Film ekibinin verdiği emeği filmin sonunda ayakta alkışlamak isteyeceksiniz.