diğer filmlerinin aksine, güldürü unsuru (yapılan kendine has danslar, erkeklerin kullandığı peruklarla ve yaptıkları makyajla ilgili şakalar) hayli fazla. mizahla ele alınan bir dönem filmi olduğu için lanthimos'un diğer filmlerindeki absürt kurguya da (absurd fiction) rastlamıyoruz.
kraliçe anne'nin (olivia colman) hayati kararlar vermedeki yetersizliği, manipülasyona açıklığı her ne kadar gerçek olsa da (karikatürize edilmesine rağmen) fanatik ingilizler tarafından pek hoş karşılanmayacak cinsten.
bölümlerden oluşan film, betimlemelerin bol olduğu bir kitap gibi ilerliyor. her ayrıntı ister istemez gözlerinizin önüne seriliyor. bunların yanı sıra lanthimos, farklı kamera kullanımıyla bazen hiçbir şey söylemeden çok şey anlatıyor. iki leydinin birbirlerine baktıklarında gerçekleşen tepeden çekimler, "bu mücadeleyi ben kazanacağım" anlamına geliyor. çoğu zaman kullandığı balık gözü kamera mekanda deformasyon yaratarak, hafiften bir tedirginlik yaratıyor.